ದೂರವಿದ್ದೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಬಂದು , ಹೋಗದಿರು ಜೀವವೇ ಮನಸಾ ಕೊಂದು, ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದು, ಹೋಗಲರಿಯದು ಹೃದಯ ನೋವಿನ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ…

ಆಗಲೇ ಬೆಳಗಾಯಿತೇ? ಅದೊ, ಗಿಡ ಮರಗಳ ಸಂದಿನಿಂದ ಸೂರ್ಯ, ಹಾ ಅವನೇ ಅದೆಷ್ಟು ನಾಚುತ್ತ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾನೆ! ಅಬ್ಬಾ…ಅವನ ಕಿರಣ ರೇಖುಗಳದೆಷ್ಟು…

ಮಬ್ಬು ಕತ್ತಲಿನಲಿ ಎದ್ದು ಹುಡುಕಾಡುವುದು ಜೀವ, ನಿದ್ದೆ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಸ್ವಪ್ನವು ಅದೆಲ್ಲಿ  ಹೋಯಿತು ಈಗಲೀಗ..?! . ಅನುಗಾಲದ ಒಲವನು…