Author: Anantha Ramesha

            ದೀಪ ಹಚ್ಚಿರೆಲ್ಲ ಸಿಡಿವ ಮದ್ದನಲ್ಲ ಬೆಳಕ ಹರಡಿರಲ್ಲ ಹೊಗೆಯ ವಿಷವನಲ್ಲ ಸತ್ತ ನರಕನಿಗೆ ಮರುಹುಟ್ಟು ಕೊಡದಿರಿ! ಬಲಿಯು ಬರುವಾಗ ಇರಲಿ ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ ಕಿವಿಗಡಚಿಕ್ಕುವ ಶಬ್ಧವದೇತಕೆ ದನಕರು ಪ್ರಾಣಿಯ ಪ್ರಾಣ ಹಿಂಡಬೇಕೆ? ಗಂಧ ಬೀಸುವೆಡೆ ಗಂಧಕವೇತಕೆ ಹಕ್ಕಿಪಿಕ್ಕಿ ಹಾರಿ...

ಹೊರ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಬೈಕು ನನ್ನ ಹೊರದೆ ಹೊರ ಹೋಗದೆ ನಿಂತಲ್ಲೆ ನಿಂತೂ ನಿಂತು ಹತ್ತೆಂಟು ಹಕ್ಕಿ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸಿತು ದಿನ ಬೆಳಗುಸಂಜೆ ಎಷ್ಟೋ ಬಣ್ಣ ಪುಚ್ಛ ಹಾಡು ಕೊರಳ ಜೋಡಿ ಆಟ ಬೈಕು ಕನ್ನಡಿಗಳೆ ಒಡನಾಡಿ ಕಾಗೆ ಕೂಡಾ ಕನ್ನಡಿ ಇಣುಕಿ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾರು ಹೋಗಿ...

                         ಬರಿಯ ಒಣಹಾಳೆಯ ಗೀಚುಗಳವು ಹರಿದುಬಿಡು ಮೈಸೊಕ್ಕಿಗೆ ಬಂದ ಒಡ್ಡುಗಳ ದಾಟಿ ಹರಿದುಬಿಡು ಶುಷ್ಕ ಪದ ಪಂಕ್ತಿಗಳವು ಓದದೆಯೆ ಹರಿದುಬಿಡು ನಿನ್ನ ಹೃದಯಭಾರ ಇಳಿಸಲೊಮ್ಮೆಲೆ ಹರಿದುಬಿಡು ಅಸತ್ಯಗಳಾಗರದ ಆಶ್ವಾಸನೆಗಳವು ಹರಿದುಬಿಡು ನೋವ...

ಅಗೋಚರವೂ ಅದೃಶ್ಯದಲ್ಲಿರುವುದೂ ಅಸದೃಶವೂ ಆದ ಅದು ಆಸೆಬೀಜಗಳಾಗರ ಅಸ್ಪಷ್ಟಕ್ಕೆಳೆವ ಜಿಗಿತ ಭಯದ ಬೀಡು ನಿತ್ಯವೂ ಸುಳಿವ ಗೀಳು ಕವಿ ಎಂದೂ ಮುಗಿಸದ ಮಹಾಕಾವ್ಯ! ಅವಿತ ಅದ್ಭುತ ಕಿನ್ನರ ಲೋಕ ವಿರಹಿಗೆ ನಿಲುಕದ ದೂರ ಹಾರಾಡಿ ಹುಡುಕು ಬೇಟೆ ಈಜಾಡಿ ಹೆಕ್ಕಬೇಕಿರುವ ಮುತ್ತು ಅಭದ್ರತೆಯ ತೆರೆ ನೀರ್ಗುಳ್ಳೆ ಬಂದೀತೋ...

ಭೂಮಿ ಮೋಡಗಳ ನಡುವೆ ಮಳೆ ಇಳಿವ ಮಾತುಕತೆ ಗಿಡ ಮರ ಸಸಿ ಕಾಂಡಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಷಣಕ್ಷಣದ ಕಾತರತೆ ಧಾನ್ಯ ಜೋಪಾನಿಸುವ ಧ್ಯಾನದ ಇರುವೆಗಳ ಸಾಲು ಜಿನುಗಲಿಹ ಜಲ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ನೆಲದೊಳಗಿನ ಆಳ ಬೇರು ನವಿಲ ನರ್ತನಕ್ಕೆ ಹೆಡೆ ಬಿರಿದ ಸರ್ಪ ಜಾಗರ ಗಮನ ಕಪ್ಪೆ ಕುಪ್ಪಳಿಸಿ ತಪ್ಪಿ ಸಿಕೊಳ್ಳುವ...

ವಿಚಲಿತ ಕುಚೇಲನ ಕುತೂಹಲಿ ಕೃಷ್ಣ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ “ಏನ ತಂದೆಯೊ ಗೆಳೆಯ ನನಗಾಗಿ ನಿನ್ನ ಉತ್ತರೀಯದ ತುದಿಯ ಈ ಪುಟ್ಟ ಗಂಟಿನಲ್ಲಿ?” ನಾಲ್ಕು ಹಿಡಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ತಂದ ಹಿಂಡಿದ ಹೃದಯದ ಸುದಾಮ ಹಿಡಿಕಾಯ ಕೃಷ್ಣನೋ ಹಿಗ್ಗಿ ಎಳೆವ ಸದಯ! ಧ್ವನಿ ಉಡುಗಿದ ಸುದಾಮ ಸ್ವಗತ, ’ಈ ಮುಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನೆಲ್ಲ...