ಇಲ್ಲದ್ದನ್ನು ಇದೆ ಎಂದು ನಂಬಿಸುವ ಹಟ ಬೇಡ ಭೂತಗನ್ನಡಿ ಹಿಡಿದು ಬಿಂಬಿಸುವ ಹಟ ಬೇಡ ಎದೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನೇರ ಹೇಳೋಣಲ್ಲ…

  ಹೊಳೆಯಾಗಿ ಹರಿಯವುದಿತ್ತು ಅವಕಾಶವೆಲ್ಲಿ ಕಡಲಾಗಿ ಕೂಡುವುದಿತ್ತು ಅವಕಾಶವೆಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿಯ ರೆಕ್ಕೆ ಮನಸು ಎರಡೂ ಇತ್ತಲ್ಲ ಹಾರಿ ಚುಕ್ಕಿ ಸೇರುವುದಿತ್ತು…

ಈ ರಾತ್ರಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಉಂಡು ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಲಗಲೂ ಬಹುದು ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ಬರೀ ಚಡಪಡಿಕೆಯಲ್ಲದು ಕಳೆದುಹೋಗಬಹುದು ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಗಡಿಯ ಹಿಮದಲ್ಲಿ…

ದೀಪ – ಗಾಳಿ ನಿನ್ನವೇ ಎಂದಿದ್ದೇವೆ ವಾಡಿಕೆಯಂತೆ ಆರದಿರಲಿ ಬೆಳಕು ಎಂದು ಬೇಡಿದ್ದೇವೆ ವಾಡಿಕೆಯಂತೆ ಮಳೆ ಸುರಿದು ನೆರೆಯೇರಿ ಕೊಚ್ಚಿದೆ…

  ಬರೆಯುವ ಮೊದಲು ಕವಿತೆ ಮನಸುಖರಾಯ ಮಗು ಮಿಸುಕುತ್ತ ಒದೆಯುತ್ತ ಒಡಲ ಜಗ್ಗಿಸಿ ಹಿತನೋವು ತರುತ್ತ ಹೊತ್ತವಳಿಗೆ ಅಷ್ಟಷ್ಟೇ ಕಣಗಳು…

ಹೊರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸುಳಿದವನ ಬಿಂಬ ಒಳಮನೆಯ ನೂರು ಕನ್ನಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಫಲಿಸಿ ಬಿಸಿಲೂ ಬೆಳದಿಂಗಳು ಸೂರ್ಯನೂ ಸುಮುಖ ಈಗ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದ ಸುಳಿಗಣ್ಣ…

ನಾನು ಕೇವಲ ಮನುಷ್ಯ. ಮಾನುಷ ಅನುಭವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬಲ್ಲೆ ಅವ ಎತ್ತರ ಇವ ಕುಳ್ಳು ಇವ ಜಾಣ ಅವ ದಡ್ಡ…

ಧ್ವನಿ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಡಿನ ಜಾಡು ಕೊರೆದಿದೆ.. ಕಂಪಿಸುವ ಮುಳ್ಳು ತಟ್ಟೆ ತಿರು ತಿರುಗಿದಂತೆಲ್ಲ ಅದೇ ಜಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳ್ಳು ಚಲಿಸಿ ..ಎದೆ ಗೀರಿ ಸೀಳಿ ಹೊಮ್ಮುವ ಹಾಡು .. ನೀನು ಕೇಳುತ್ತೀ – ನಿನ್ನ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಅಲುಗಿಸುವ ಯಾತನೆ.. ಮುಳ್ಳು, ಕಂಪನ  ಮತ್ತು ಎದೆಯ ಗಾಯವಿರದೆ ಹಾಡು ಹೊಮ್ಮೀತು ಹೇಗೆ ..? – ಗೋವಿಂದ ಹೆಗಡೆ…

ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ ಬೆಳಗಿನಿಂದ ನಡು ಹಗಲು ದಾಟಿದೆ ಸೂರ್ಯ ಕೊಂಚ ವಾಲಿದ್ದಾನೆ ಈಗ. ದಾಟುತ್ತ ಬಂದಿರುವೆ ಹೂವಿನ ದಾರಿಗಳನ್ನು ಬೆಂಕಿಯ ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ಏರನ್ನು ಇಳಿಜಾರನ್ನು ಮುಂದಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೀತು ಏನು ಇರಬಹುದೇ ಬಣ್ಣದ ಹಬ್ಬ – ಗಂಧದದೌತಣಗಳು (ಸದ್ಯ! ಕನಸಿಗಿಲ್ಲ ಸುಂಕ !) ನಡೆಯುವೆ- ಮುಗಿಲೋಳಿಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣ ನೆಟ್ಟು ಖಾತ್ರಿ- ಈ ಪಯಣ ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ, ಪಡುವಣದಲ್ಲಿ…

ಪಟಾಕಿ, ಮತಾಪುಗಳ ಗುಂಪಲ್ಲಿ ಹೂಕುಂಡಗಳ ನೋಡಿದ್ದೀರಲ್ಲ? ಹಚ್ಚಿದರೆ ಎರಡಾಳು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕಿನ ಮಳೆ ಸುರಿದು- ಕರಗುತ್ತದೆ . ಉರಿವ ಹೂಕುಂಡಗಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಸದಾ ಇರಿಸಿದಂಥ ಆ ಹುಡುಗ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೂ ಬಿಳಿಬಿಳಿಯ ಪುಟ್ಟ ಮೊಲವನ್ನು ಅಂಗಿ ಜೇಬಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿಯೇ ಇದ್ದ ನಡೆಯುವಾಗ ನಿಲ್ಲುವಾಗ ಮಾತಾಡು -ವಾಗಲೂ ಕೈಯೊಂದನ್ನು ಮೊಲದ ಮೊಲದ ಮೇಲೇ ಇರಿಸಿರುತ್ತಿದ್ದ ಅದರ ಗುಲಗಂಜಿ ಕಣ್ಣುಗಳ ನಾನೂ…