ದೂರ- ತೀರ- ಅಂತರ

ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋದವರಿಗಾಗಿ
ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಪ್ರಲಾಪಿಸಿದ್ದರು
ಕ್ಷಾಮದಲ್ಲಿ ಬಸವಳಿದವರಿಗೂ
ಕ್ಷೇಮ ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದರು
ಮಾರಣಾಂತಿಕ ರೋಗಗಳ ಸಾವಿಗೆ
ಮಮ್ಮಲ ಮರುಗಿದ್ದರು
ಭುವಿ ಕಂಪಿಸಿ, ಬದುಕೇ ಕುಸಿದವರ
ನೋವಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿದ್ದರು
ಅಪಘಾತಗಳಲ್ಲಿ ಅಸುನೀಗಿದವರ
ಅಪ್ಪಿ ಆಕ್ರಂದಿಸಿದ್ದರು
ಆದರೆ ಕೊರೋನಾ ಕರಾಮತಿಗೆ
ಭಾವಬಂಧಗಳೇ ಬಂಧನ!

ಜಗದ್ವ್ಯಾಪಿಸಿ ತಲ್ಲಣಿಸಿರುವ
‘ಕೊರೋನಾ’ ಹೆಸರಷ್ಟೇ ಸಾಕು
ಮೈಲು ದೂರ ಓಡಲು
ಭಯದಿ ಚದುರಿ ಅದುರಿ
ಪ್ರಾಣವೇ ಪರಿತ್ಯಜಿಸಿ
ಮನುಷ್ಯ ತರಗೆಲೆ ಉದುರಿದಂತೆ ಉದುರಿ
ಮರಣದಲ್ಲೂ ಯಾರಿಲ್ಲ ಬೀಳ್ಕೊಡಲು
ಅಂತಿಮ ದಶನವಿಲ್ಲ, ಸ್ವಶವಿಲ್ಲ
ಆಪ್ತರಿಗೆ ಅರುಹುವಂತಿಲ್ಲ
ಹೀಗೂ ಬಂತಲ್ಲ ಸಾವು!
ಮರೆಯಲಾದೀತೇ ಇದರ ನೋವು?

ವರುಷಗಳ ಒಡನಾಟ, ಸಹಬಾಳ್ವೆಯ ಬೆಸುಗೆ,
ಸಿರಿ ಅಂತಸ್ತುಗಳ ತೊಡುಗೆ
ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಳಚಿ
ಮನಸುಗಳು ಮುದುಡಿ, ಬಾಡಿ
ನಮ್ಮನಮ್ಮ ನಡುವೆಯೇ
ದೂರ- ತೀರ- ಅಂತರ
ಕೊರೋನಾ ಇದು ಸರಿನಾ?
ಕುರುಹು ಇಲ್ಲದಂತೆ ಕಮರಿಹೋಗು
ಭೂಮಂಡಲವನ್ನೇ ತೊರೆದು
ಮಾನವರ ಈ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ
ಮಂಗಳಕರವಾಗು

-ಡಿ. ಯಶೋದಾ

+24