‘ಆಗದು’

ಒಂದು ಸುಸ್ತಾದ ಇರುಳು
ಶಪಥ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಇನ್ನಾಗದು
ನನಗೆಂದು… ಮುನ್ನಿನಂತೆ
ಗಾಣದ ಎತ್ತಾಗಲು.

ಮತ್ತೆ ಮಾರನೆಯ ಅನವರತ
ಗಡಿಬಿಡಿಗೆ ಮೈಗೊಟ್ಟು, ಮನ
ಕೆಟ್ಟು ಸ್ವಸ್ಥವಿಲ್ಲದೆ ಬಾಳುಗೆಡಲು,

ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಈ ದುಡಿಮೆ, ಎಂದಿಗೂ
ಮುಗಿಯದ ರಾಮಾಯಣ-ಭಾರತವೇ ಆಗಿರುವಾಗಲೂ; ಅಂತೂ ಯಾವ
ಪಾತ್ರ ಧರಿಸಲೂ ನನಗೆ ಇಚ್ಛೆಯಾಗದು.

ಮುಂದೇನು.? ಮತ್ತೇನು.? ಇನ್ನೇನು.?
ಎಂಬ ನಿತ್ಯ ಕಾಡುವ ಉತ್ತರ ಸಿಗದ
ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಕವಡೆ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಸಮಾಧಾನವೂ
ನನಗೆ ಹಿತವೆನಿಸದು…..

ಹೀಗಿಂತಿರುವಾಗ, ಸುಡುಬತ್ತಿಗೆ
ತುತ್ತಾದ ಎಣ್ಣೆಯಂತೆ, ದಿನಮಾನ
ದೊಡ್ಡ ಉರಿಯಲಿ ಉರಿದು-
ಜೀವಮಾನ ಸುಡುಸುಡುತ್ತಾ, ಕರಗಿದ
ಬೆಳಕಿನೆಳೆಗಳನು; ಕತ್ತಲಲಿ ಅರಸಿ
ಕೊರಗುವುದು ಇನ್ನು ಎಂದಿಗೂ
ನನಗಾಗದು…