ಹಸ್ತದ ಗೆರೆ

 

ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತ ಹೊತ್ತು ಮಗನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಸುಮ್ಮನೆ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ – ಹಸ್ತ ಪೂರ ಗೆರೆಗಳಿದ್ರೂ ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ, ನಯವಾಗಿ ಕಾಣೋ ತರವನ್ನ. ಬರಿಯ ದಪ್ಪ ಗೆರೆ ಬಿಟ್ರೆ ಮಿಕ್ಕಿದ್ದು ತೆಳು ಗೆರೆಗಳು ಕಡಿಮೆ; ಜತೆಗೆ ತೀರಾ ಇಲ್ಲವೆ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೊ ಹಾಗೆ ತೆಳುಗೆರೆಗಳು.

ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನ ಕೈ ನೋಡಿಕೊಂಡೆ – ನಗು ಬಂತು. ಕಡ್ಡಿ ಸೌದೆ ಕಡ್ಡಿ ಪೇರಿಸಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ, ಅಡ್ಡಾದಿಡ್ಡಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಹರವಿಕೊಂಡು ಬಿದ್ದಿದ್ದವು ಗೆರೆಗಳು. ಅದೇನು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸಿಂದಲು ಹಾಗೆ ಇತ್ತಾ, ದೊಡ್ಡವರಾಗ್ತಾ ಹಾಗಾಗಿತ್ತ ನೆನಪಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡವರು ಮಾತಾಡ್ತಾ ಹೇಳ್ತಿದ್ದ ಮಾತು ನೆನಪಾಯ್ತು – ‘ಕೈ ಮೇಲಿನ ಗೆರೆಗಳು ಜಾಸ್ತಿಯಿದ್ರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟಗಳು ಜಾಸ್ತಿ ಇದೆ / ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ ಲೆಕ್ಕ; ಜನರ ಕೈ ನೋಡಿದ್ರೆ ಸಾಕು ಸುಖವಾಗಿದಾರ, ಇಲ್ವಾ ಅಂತ ಹೇಳ್ಬಿಡಬೋದು!’

ಕಷ್ಟಗಳು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ಅದು ದೇಹದಲ್ಲೇನೊ ರಾಸಾಯನಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಸಿ, ಅದರ ಪರಿಣಾಮ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಗೆರೆಗಳಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಸೈಂಟಿಫಿಕ್ ಎವಿಡೆನ್ಸ್ ಇದೆಯಾ, ಇಲ್ವಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಯಾವ ಸಾಕ್ಷಿ ಬೇಕು ಹೇಳಿ ? ಅದಕ್ಕೆ ಆಯಸ್ಸಿನ ಗೆರೆ, ಸಾಮರಸ್ಯದ ಜೋಡಿಗೆರೆ, ವಿದ್ಯೆಯ ಗೆರೆ, ಮಕ್ಕಳ ಗೆರೆ, ಅನ್ನರೇಖೆ ಎಂದು ಇರೋ ಒಂದೊಂದಕ್ಕು ಒಂದೊಂದು ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿ ಖುಷಿ ಪಡೊ ಜನರಲ್ವೆ ನಾವು? ಅದನ್ನೆ ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡಿಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರ ಹೇಳೊರಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಕಂಪ್ಯೂಟರಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ತೋರಿಸೊ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ ಪಂಡಿತರತನಕ ಬಳಸಿ ಅದರದೆ ಆದ ‘ಎಕೊ ಸಿಸ್ಟಂ’ ಮಾಡಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ..

ಬಟ್ಟೆ ಐರನ್ ಮಾಡೊ ಹಾಗೆ, ಕಷ್ಟಗಳೆಲ್ಲ ಐರನ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ರೆ ಗೆರೆಗಳು ಅಳಿಸಿಹೋಗುತ್ತಾ? ಅಥವಾ ನೀಟಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿದ ಸೌದೆ ತರ ಬದಲಾಗುತ್ತ ಅಂತ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮೂಡಿ ಮತ್ತೆ ನಗು ಬಂತು; ಆಗ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಸರ್ಜರಿ ಮಾಡಿಸಿ “ನಯವಾದ, ನುಣುಪು ಹಸ್ತ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಜೀವನದ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸರ್ಜರಿ ಮುಖಾಂತರ ಪರಿಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ” ಅನ್ನೊ ಹೊಸ ಜಾಹೀರಾತು ನೋಡ್ಬಹುದೇನೊ? ವಿಷಯ ನಿಜವೊ ಸುಳ್ಳೊ,ಅಲ್ಲೂ ಬಿಜಿನೆಸು ಕಾಲಿಕ್ಕೋದು ಮಾತ್ರ ಗ್ಯಾರಂಟಿ 🙂

 

ಬಟ್ಲರು ಕನ್ನಡ ಕಲಿತಿದ್ದ ಮಗ ‘ಯಾಕೆ ನಗ್ತಾ ಇರೋದು’ ಅಂದ. ಅವನಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಸಿದ ಹಾಗಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಹಾಗೆ ಒಂದು ಪುಟಾಣಿ ಪದ್ಯ ಬರೆದು ವಿವರಿಸಿದೆ. ಅರ್ಧ ಅವನಿಗರ್ಥವಾಗೊ ಹಾಗೆ, ಇನ್ನರ್ಧ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗೊ ಹಾಗೆ. ಆ ಲಹರಿ ಈ ಕೆಳಗೆ, ಸುರಗಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ 🙂