‘ಬಂಗಾರದ ಮನುಷ್ಯ’

ಕೆ.ಬಿ.ವೀರಲಿಂಗನಗೌಡ್ರ

ನಮ್ಮೆಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಹಳೆಯ ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನಾವಿಂದು ತೋರಿಸಬೇಕಿದೆ. ಹಿಂದಿನ ಬಹುತೇಕ ಚಿತ್ರಗಳು ಮನರಂಜನೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಮನಮುಟ್ಟುವಂತಹ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸಂದೇಶವನ್ನು ರವಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಚಿತ್ರಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಬರುವ ಗೀತೆಗಳ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಸಂಗೀತ ಕೇಳುಗರಿಗೆ ಹಿತ ನೀಡುವುದರೊಂದಿಗೆ ಆಹ್ಲಾದತೆಯ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ತುಂಡು ಬಟ್ಟೆ, ಅಶ್ಲೀಲ ಸನ್ನಿವೇಷ, ವಾಸ್ತವಕೆ ಹತ್ತಿರವಲ್ಲದ ಕಲ್ಪನೆ ಅಂದಿನ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕಿಂಚತ್ತೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ‘ಕಲೆಯೇ ಜೀವನ, ಜೀವನವೇ ಕಲೆ’ ಎಂದು ಪರಿಭಾವಿಸಿದ್ದ ಆಗಿನ ಕಲಾವಿದರೆಲ್ಲರ ಬದುಕು ಕೂಡಾ ತುಂಬಾ ಆದರ್ಶಮಯವಾಗಿದ್ದವು. ತೆರೆಯ ಮೇಲೊಂದು, ತೆರೆಯ ಹಿಂದೆ ಮತ್ತೊಂದು ಎನ್ನುವಂತಹ ದ್ವಂದ್ವದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕಲಾವಿದರು ನನಗಂತೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ‘Old id Gold’ ಅನ್ನೊ ಮಾತು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸ್ತುತವೆಂದು ನನಗೀಗ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.

‘ಬಂಗಾರದ ಮನುಷ್ಯ’ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ ಅದೆಷ್ಟೊ ಯುವ ರೈತರು ತಮ್ಮ ಬಂಜರು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬಂಗಾರ ಬೆಳೆದವರಿದ್ದಾರೆ. ‘ಸತ್ಯ ಹರಿಶ್ಚಂದ್ರ’ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದವರಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದಿನ ಚಿತ್ರಗಳು ಆಪ್ತತೆ, ನಿರ್ಮಲವಾದ ಪ್ರೀತಿ, ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯನ್ನು ಹೊಂದುವುದರೊಡನೆ ಬದುಕಿಗೊಂದು ದಾರಿದೀಪದಂತಿದ್ದವು. ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದವರನ್ನು ಕೈ ಹಿಡಿದು ಸರಿದಾರಿಗೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟಿವೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಹಳೆಯ ಚಿತ್ರಗಳ ಕುರಿತು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಗಲು ಕಾರಣ ನನ್ನ ನೆಚ್ಚಿನ ಅಪರೂಪದ ಮೇರುನಟ ಡಾ. ರಾಜಕುಮಾರ ಅಗಲಿದ ದಿನ ಎಪ್ರಿಲ್ 12. ನಾನು ಅತೀ ಹೆಚ್ಚು ನೋಡಿದ್ದು ರಾಜಕುಮಾರವರು ನಟಿಸಿದ ಸಿನೇಮಾಗಳನ್ನೆ. ರಾಜಕುಮಾರ ಅಗಲಿದ ಮೇಲೆ ನಾನು ನೋಡಿದ ಚಿತ್ರ (ಪ್ರಾಯಶಃ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ) ‘ಪೃಥ್ವಿ’, ಪುನಿತ ರಾಜಕುಮಾರ ನಟಿಸಿದ ಈ ಚಿತ್ರ ಸಧ್ಯದ ಭ್ರಷ್ಟ ರಾಜಕೀಯ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಬಯಲು ಮಾಡಿತ್ತು. ಕಾಕತಾಳಿಯವೇನೊ ಈ ಚಿತ್ರದ ನೆನಪು ನನಗಿನ್ನೂ ಹಸಿಯಾಗಿದ್ದಾಗಲೇ ಅಕ್ರಮ ಗಣಿಗಾರಿಕೆ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯ ಕಂಡಿತು, ಗಣಿಧಣಿ, ಮಾಜಿ ಸಚಿವ ಜನಾರ್ಧನ ರೆಡ್ಡಿಯ ಭವಿಷ್ಯ ಏನಾಯಿತೆಂಬುದು ಜಗಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿದೆ.

ಅಣ್ಣಾವ್ರೆಂದೆ ಜನಪ್ರಿಯರಾದ ರಾಜಕುಮಾರ ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನೂದ್ದಕ್ಕೂ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನಟಿಸಿದರೆ ಹೊರತು, ಯಾವುದೇ ಜಾತಿ, ಮತ, ಪಂಥ, ಪಕ್ಷಗಳ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಯಾವತ್ತೂ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದ (ಇಪ್ಪತೈದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ) ‘ಡಾ. ರಾಜಕುಮಾರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಸಂಘ’ದ ಕ್ರೀಯಾಶೀಲ ಸದಸ್ಯನಾಗಿದ್ದ ಆ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ನಾನೀಗ ನೆನದುಕೊಂಡರೆ, ನಮ್ಮ ಸಂಘದ ರಾಜ್ಯಾಧ್ಯಕ್ಷರಿಗೆ ಒಂದು ನಿಗಮ ಮಂಡಳಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಗೌರವ, ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಇತ್ತು. ಇನ್ನು ಡಾ. ರಾಜ್‌ರವರ ಬಗ್ಗೆ ಜನರಿಗಿರುವ ಗೌರವ, ಅಭಿಮಾನ, ಪ್ರೀತಿ ಬಣ್ಣಿಸಲಸದಳ. ‘ಜನರಿಂದ ನಾನು ಮೇಲೆ ಬಂದೆ, ಜನರನ್ನೆ ನಾನು ದೇವರೆಂದೆ’ ಎಂಬ ಅದ್ಭುತ ಕಂಠಸಿರಿ ಈಗಲೂ ನನ್ನ ಸ್ಮೃತಿಪಟಲದಲ್ಲಿ ಸದಾ ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ದೇವರೆಂದು ನಂಬಿ ಆರಾಧಿಸಿದ ಒರ್ವ ಅನನ್ಯ ಕಲಾವಿದ ಇಂದು ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಇರದಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಅಭಿನಯ, ಕೋಗಿಲೆಯಂತಹ ಕಂಠ, ಸರಳ ಮತ್ತು ಸಾತ್ವಿಕ ಗುಣ ನಮ್ಮೊಡನೆ ಅಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೂ ಸದಾ ಹಸಿರಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆ.

ರೈತ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿಯೇ ಬೆಳೆದ ನನಗೆ ‘ಬಂಗಾರದ ಮನುಷ್ಯ’ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿಯ ಡಾ. ರಾಜ್‌ರವರ ಅಭಿನಯವನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಡಾ. ರಾಜಕುಮಾರ ನಿಜಕ್ಕೂ ‘ಬಂಗಾರದ ಮನುಷ್ಯನೆ’. ರಾಜ್‌ರವರ ಕಾಲ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದಂತಹ ಕಲಾವಿದರು, ಗೀತೆ ರಚನೆಕಾರರು, ನಿರ್‍ದೇಶಕರು, ಸಂಗೀತ ಸಂಯೋಜಕರೆಲ್ಲ ಮಹಾನ್ ಪ್ರತಿಭೆಗಳು, ಇವರೆಲ್ಲ ಸರ್ವಕಾಲಕೂ ಸ್ಮರಣಿಯರು. ಇತ್ತೀಚಿನ ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳ ಪೊಸ್ಟರ್‌ಗಳಲ್ಲಿಯ ಲಾಂಗ್, ಮಚ್ಚು, ಚೈನು, ರಕ್ತದ ಚಿತ್ತಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಘಾಸಿಗೊಂಡಿದೆ. ಇನ್ನು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರಂತೂ ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ ದೇವರೆ ಗತಿ. ಹಿಂದಿನ ಚಿತ್ರರಂಗಕ್ಕೂ ಇಂದಿನದಕ್ಕೂ ಅಜಗಜಾಂತರ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ನಾವು ಕಂಡಿರುವ, ಕೇಳಿರುವ, ಉಂಡಿರುವ ಸುಖ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯವಂತೂ ಆಯೋಮಯ.

– ಕೆ.ಬಿ.ವೀರಲಿಂಗನಗೌಡ್ರ, ಬಾಗಲಕೋಟ ಜಿಲ್ಲೆ.

+39