ಅಹಮಿಳಿದ ಹೊತ್ತು ………

ಮರವಾಗಲಾರೆ !
ಹಸಿರೆಲೆಯಾಗಿ ಜೀವಸತ್ವವ ಹೀರಿ
ಪ್ರಾಣವಾಯುವ ಹಾಗೆಯೇ ತೂರಿ,
ತರಗೆಲೆಯಾಗುದುರಿ ಗೊಬ್ಬರವಾಗುವೆ

ಹೂದೋಟವಾಗಲಾರೆ !
ನೇಸರನುದಯಕೆ ಅರಳುವ ಹೂವೊಂದರ
ದಳಕಂಟಿರುವ ಪರಾಗರೇಣುವ ಅಣುವಾಗಂಟಿ
ಪರಿಮಳ ಪಸರಿಸುತ ಪಾವನವಾಗುವೆ

ಸಾಗರವಾಗಲಾರೆ !
ಮಳೆಹನಿಯಾಗಿ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಅಪಾರ
ಪಾರಾವಾರದಲೊಂದಾಗಿ ಜೀಕುವ ಅಲೆಯ
ಜೊತೆ ಜಾಗರವಾಡುತ ದಡವ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುವೆ

ಗ್ರಹತಾರೆಯಾಗಲಾರೆ !
ತಣ್ಣಗುರಿವ ಹಣತೆಯ ಬೆಳಕಾಗಿ ಕೈ ಹಿಡಿದವರ
ದಾರಿದೀಪವಾಗಿ ಧನ್ಯವಾಗುತ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಷ್ಟೇ
ಪ್ರಜ್ವಲಿಸಿ ಗಾಳಿಯಲೊಂದಾಗುವೆ

ಕವಿಯಾಗಲಾರೆ !
ಕೇವಲ ಭವಿಯಾಗುತ ನನ್ನಷ್ಟಕೆ ನಾ
ನನ್ನಿಷ್ಟದ ಗೀತ ಗುನುಗುತ ಲೋಕಜಂಜಡ
ಪಕ್ಕಕಿಟ್ಟು ಪಾಡನು ಹಾಡಾಗಿಸುವ ಪದವಾಗುವೆ

ನಾನು ನೀನಾಗಲಾರೆ !
ಬೆಟ್ಟದ ಬುಡದಲಿ ಕುಂತ ಗೋಪಾಲ ನುಡಿಸುವ
ಬಿದಿರ ಚದುರಿನುಲಿಯಾಗಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿತಗೊಳುವ
ಕೊಳಲರಂಧ್ರವಾಗಿ ಖಾಲಿತನವನರ್ಥೈಸುವೆ

ನಾನೆಂಬ ಜೀವವಿದು !
ಅಖಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ
ದೊಂದು ಧೂಳ ಕಣವೈ

ನೀನೆಂಬ ದೈವವದು !
ಅದನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ ಸುವರ್ಣ
ವಾಗಿಪ ಪವಾಡ ಕ್ಷಣವೈ !!

-ಮಂಜುರಾಜ್‌, ಮೈಸೂರು