ಮನವೆಂಬ ಯಮುನಾ ನದಿಯಲಿ ಅಹಂಕಾರದ ಕಾಳಿಂಗ ಸರ್ಪ ನೆಲಸಿಹುದು
ಅಪಖ್ಯಾತಿ ಅಪಜಯ ಅಸಹನೆ ಅಸಹಕಾರ ಅಪಕ್ವತೆ ಅರಾಜಕತೆ ಅಸುರಕ್ಷತೆ ಎಂಬ ಹೆಡೆಗಳ ಪಡೆದಿಹುದು
ಸರೀಸೃಪದ ವಿಷವು ಪ್ರೀತಿ ವಾತ್ಸಲ್ಯಗಳ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿಹುದು
ಇದ ಕಂಡ ಸಾತ್ವಿಕ ಗುಣಗಳೆಂಬ ಕೃಷ್ಣ ಜಾಗೃತನಾಗಿಹನು
ಯೋಗವೆಂಬ ಕದಂಬ ವೃಕ್ಷದಿಂದ ನದಿಗೆ ಜಿಗಿದಿಹನು
ಪ್ರಾಣಾಯಾಮ ಧ್ಯಾನವೆಂಬ ಪುಟ್ಟ ಪಾದಗಳಿಂದ ಹಾವ ಮರ್ಧಿಸಿಹನು
ಯಮ ನಿಯಮಗಳೆಂಬ ತಾಳಕ್ಕೆ ನರ್ತಿಸಿಹನು
ಅಹಂಕಾರದ ಸರ್ಪ ಮನೋ ನದಿಯ ತೊರೆದು ಹೋಗಿಹುದು
ನೆಮ್ಮದಿ ಪರಮಾನಂದದ ತಿಳಿನೀರು ಹರಿದಿಹುದು
-ಕೆ.ಎಂ ಶರಣಬಸವೇಶ
ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ವಾದ ಕವನ…ಸಾರ್
ಯೋಗದ ತಳಹದಿಯ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿರುವ ಸುಂದರವಾದ ಕವನ
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸರ್
ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ರಚನೆಗೊಂಡ ಬಾಲಮುಕುಂದನ ಕಾಳಿಂಗ ಮರ್ದನದ ಕವನ ಸೊಗಸಾಗಿದೆ.
ಚಂದದ ಕವನ