ಶ್ರಮಿಸಿದ ತ್ಯಾಗಜೀವಿಗಳಿಗೊಂದು ಧನ್ಯತೆಯ ಚಪ್ಪಾಳೆ;
ತೀರದ ಗುರಿಯತ್ತ ನಡೆದು ನಡೆದು ಕಾಲೆಲ್ಲ ಹೊಪ್ಪುಳೆ.
ವಿಷವೈರಿಯ ಹೊಡೆದೋಡಿಸಲು ಹಚ್ಚಿ ಒಂದು ದೀಪ;
ನೆಲೆ ಕುಸಿದ ಬಾಳಿದು,ನಮಗೆ ಇದಾವ ಜನ್ಮದ ಶಾಪ.
.
ರೋಗಾಣು ಹತ್ತಿರವಾದೀತು ಇರಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಂತರ;
ಅನ್ನದ ತಟ್ಟೆಗೂ ನಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆಗೂ ದೂರ ಬಲು ದೂರ.
ಶುದ್ಧವಿರಿ ,ಕೈಗಳ ತೊಳೆಯಿರಿ ಅರೋಗ್ಯವೇ ದೇವರು;
ಮೈಲುದೂರ ನಡೆದರೂ ಸಿಗದು ಒಂದು ಲೋಟ ನೀರು.
ಅಟ್ಟದಿಂದಿಳಿದವು ,ಹಲಗುಳಿಮಣೆ, ಪಗಡೆಹಾಸುಗಳು
ದಾಳ ಎಸೆವರ ಮರ್ಜಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಕಾಯಾಗಿದೆ ನಮ್ಮ ಬಾಳು
ಕೇಳಿಸಿತು ಕೋಗಿಲೆದನಿ,ತಾರಸಿ ಮೇಲೆ ಕುಣಿದುದು ನವಿಲು;
ಕಣ್ಣು,ಕಿವಿಗೆ ಕೆಲಸ ನೀಡುವಂತಿಲ್ಲ ಚಲಿಸಬೇಕಿದೆ ಕಾಲು.
ಅಂತ್ಯವಾಗಬಾರದೆ ಬೇಗ ಈ ಗೃಹಬಂಧನದ ಬೇಸರ;
ಎಂದು ಹೊಕ್ಕೀವಿ ಮನೆಗೆ ಎಂಬುದೇ ನಮ್ಮ ಕಾತರ.
-ಮಹಾಬಲ
ಸುನೀತ ಕವಿಗಳಿಂದ ಅತ್ಯಂತ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ, ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲರ ಮನದಾಳದ ಆರ್ತ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಎನ್ನಬಹುದಾದ ಸುನೀತ.
ಬೇಗ ಈಡೇರಲಿ. ಅಭಿನಂದನೆಗಳು.
ಸೂಪರ್ ಸರ್. ವಾಸ್ತವದ ಚಿತ್ರಣ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿ ವಿವರಿಸಿರುವಿರಿ.
ಸಕಾಲಿಕ ಕವನ ಸದ್ಯದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬಿಡುಗಡೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಮನದಾಳದ ಆಶಯ ಬಿಂಬಿತ ಸೊಗಸಾದ ಕವಿತೆ.. ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸರ್.