ಮೌನದ ಮಾತು

ಗೆಳತಿ ಹೇಳಿದಳು
ಕವಿತೆ ಬರೆ ಎಂದು,
ಬರೆಯ ಹೊರಟೆ…
ಮಸ್ತಿಷ್ಕದಾಳದಲಿ ಭಾವನೆಗಳೇನೋ
ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತಿದೆ
ಸಿಹಿಯೋ.. ಕಹಿಯೋ..
ತೊಳಲಾಟ, ಚಡಪಡಿಕೆ..
ಅತಿಯಾದ ಸ್ಪಂದನಕೂ
ಇರಬಹುದೇನೋ..

ಒಳಮುಷ್ಟಿಯಂತಿರುವ
ಕವಾಟದೊಳಗೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ
ಯಂತ್ರಕೆ ಕೀಲ್ಬೆಣ್ಣೆ
ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೇನೋ..
ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಸಡಿಲವಾಗಿ
ಶಿವನ ಢಮರುಗವಾಗಿದೆ
ಕವಿತೆ ಕೇಳುವರಾರು..?

ಗೆಳತಿ ಹೇಳಿದಳು,
ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಮಾಡು…
ಪಲ್ಲಂಗ, ಹಾಸಿಗೆ, ಚಾಪೆ, ಚಾದರಗಳೇನೋ
ಕೋಣೆಯಲಿ ತುಂಬಿದೆ…
ಒರಗಿದರೆ,
ಇಡೀ ಭೂಮಿಯೇ
ತನ್ನ ಮಡಿಲಲಿ ಕೂರಿಸಿ
ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಸುತಿದೆಯೋ.. ತಿರುಗುವ ರಭಸಕೆ,
ಕಿರುಚಾಡಿದೆ ಮನ..
ಲಾಲಿ ಹಾಡುವರಾರು..?

ಗೆಳತಿ ಹೇಳಿದಳು,
ತಣ್ಣಗಿರು..
ಆಗಲು ಹೊರಟೆ.. ತಂಗಾಳಿಯೇನೋ ಸುತ್ತ ಬೀಸುತಿದೆ..
ಇನ್ನಷ್ಟು ತಂಪಾಗಲು ಹೋಗಿ,
ಹಿಮದಲಿ ಹುದುಗಿದ ಹೂವಾದೆ
ತೆಗೆದು ಮುಡಿಗಿಡುವರಾರು..?

ಕಾಣದ ಕೋಮಲ ಮನ,
ನಿರ್ಲೇಪವಾಗಿ ಮೌನದಲೇ
ಉಲಿದರೆ ಮಿಡಿಯಲು,
ಅಗೋಚರ ಬಲವೊಂದಿದೆಯೇನೋ..
ಸಲಹಲು..??

–ಕಲಾ ಚಿದಾನಂದ, ಮುಂಬೈ

+18