ನೋಡಲ್ಲೊಂದು ಗರುಡಾ..!
ಗರುಡಾ, ಗಗನದೆ ತೇಲೊ ಗರುಡ
ನಿನ್ನ ಕೊರಳಾ ಬಿಳುಪದೆಷ್ಟು ಗಾಢ !
ಬಿಚ್ಚಿದ ರೆಕ್ಕೆಯಾಗಿ ಚಾಚಿದ ಬೆರಳು
ಹಗುರ ನೌಕೆ ನೀ ಗಗನದ ಬಯಲಲ್ಲು ||
ಗರಿ ಬಿಚ್ಚೆ ಖಾಲಿ ಆಗಸಕೆ ನೀ ಮೋಡ
ಗುರಿಯಾ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದದೇನೊ ಜಾಡ
ರಜೆಯಿತ್ತನೆ ಹರಿ ನೀ ಬಿಟ್ಟಿರದ ಸಾನಿಧ್ಯ ?
ಶ್ವೇತ ಸಿಂಹಾಸನ ಸನ್ನದ್ಧ ಸ್ವಾಮಿಕಾರ್ಯ! ||
ಸ್ವಚ್ಚಂದ ತೇಲುವ ಹಡಗು ನೀ ಬಾನಲಿ
ಕಂಡಾಗ ಕೈಜೋಡಿಸಿ ನಮಿಸೊ ಜಗವಿಲ್ಲಿ
ನೀನೆಂದರೆ ಪೂಜನೀಯ ಕೃಷ್ಣನವತಾರವೆ
ವ್ಯೋಮಾಶ್ವ ವಿಶ್ವಯಾನ ಮಿತಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವೆ ! ||
ಶುದ್ಧ ಹಾರಾಡುವ ಪಟ ನೀ ಅದೃಶ್ಯಸೂತ್ರ
ಶೂನ್ಯ ಗುರುತ್ವವಿದ್ದಂತಿದೆ ನಿನ್ನದಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರ
ನಿರ್ಲಿಪ್ತ ಅವನಂತೆ ನೀ ರಣಹದ್ದಲ್ಲದ ಹದ್ದು
ಹದ್ದು ಮೀರದ ಸಿದ್ಧಿ ದೈವವಾಗಿಸಿತೆ ಖುದ್ಧು ? ||
ನಾ ಕಲಿಯುಗ ನೀ ದೈವಿಕ ಸೇತು ನಡುವೆ
ಪಾಪ ಪುಣ್ಯದ ಬಾಕಿ ಜನ್ಮಾಂತರ ಗೊಡವೆ
ಮೊನೆಚು ಕೊಕ್ಕಲಿ ಕುಕ್ಕಿಬಿಡು ತೀರಲಿ ಕಡ
ಪುರುಸೊತ್ತಲಿ ನಮ್ಮ ಹರಿಯತ್ತ ಹೊತ್ತುಬಿಡ ! ||
.
– ನಾಗೇಶ ಮೈಸೂರು
ಒಳ್ಳೆಯ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಕವನ.
ಧನ್ಯವಾದಗಳು