ತೊರೆದ ಮೇಲೆ
ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ,
’ಎರಡೇ ರೊಟ್ಟಿ ಸಾಕು’
ಆದರೆ ನೀನು ಹೊಟ್ಟೆ ಬಿರಿಯೆ
ತಿನ್ನಿಸಿರುತ್ತಿದ್ದೆ ನಾಲ್ಕು .
ಬಸವಳಿದು ಬಂದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನ ಮೊದಲ ಮಾತು,
’ಬಾ ಉಳಿದೆಲ್ಲ ಬದಿಗಿಡು
ಈಗಲೇ ಬಿಸಿರೊಟ್ಟಿ ತಿಂದುಬಿಡು’ .
ನೀನು ’ನನಗಿಂದು ಹಣ್ಣು ಸೇರುತ್ತಿಲ್ಲ’
ಅನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿರುತ್ತಿತ್ತು
ಒಂದೇ ಸೇಬು ಉಳಿದಾಗೆಲೆಲ್ಲ
ನನಗದು ತಿನ್ನಿಸುವ ಉಪಾಯವಾಗಿತ್ತು !
ತಡರಾತ್ರಿಯ ನನ್ನ ಓದಿನ ದಿನಗಳು
ನೀನು ನಿದ್ರೆಗೆಟ್ಟು ತರುತ್ತಿದ್ದುದು
ಚಾ.. ಕಾಫ಼ಿ ಮತ್ತು ತಟ್ಟೆ ತುಂಬಾ
ಘಮಘಮಿಸುವ ಸ್ವಾದಿಷ್ಟ ತಿನಿಸು.
ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರವಾಸಬಿದ್ದಾಗ
ತುಂಬಿದ ಬುತ್ತಿ ಕೊಟ್ಟು ನುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ,
’ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗಷ್ಟೇ ಹಂಚಿಬಿಡಬೇಡ..
ನೀನೂ ತಿನ್ನುವುದ ಮರೆಯಬೇಡ!’‘
ನಾನು ಹೊರ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ
ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿರುವ ಸಮಯ
ಮೊಬೈಲು ಗಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ರಿಂಗುಣಿಸಿ
ಕಳಕಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ’ಎಲ್ಲಿದ್ದೀಯ? ’
ಕೋಣೆಗೆ ಧಾವಿಸಿ ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತ ಬಿದ್ದು
ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿಮುಳುಗಿ ಎದ್ದ ಎಲ್ಲ ದಿನ
ಬೇಸರವಿಲ್ಲದೆ ನೀನು ಹೊದ್ದಿಸಿದ
ಚಾದರದ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ನೆನಪು .
ನೀನು ಮಂದಿರಗಳಿಗೆ ಎಡತಾಕಿ
ಮೊರೆಯಿಟ್ಟು ಬಡಿಯುವುದು ಕೆನ್ನೆ
ನಿನಗಾಗಿಯಂತು ಅಲ್ಲ ಆದರದು
ಯಾರ ಗೆಲುವು ಗರಿಮೆಗೆನ್ನುವುದ ಬಲ್ಲೆ .
ನಿನ್ನ ಬಾಧಿಸಲೆ ಇಲ್ಲ ನನ್ನ ಹೇವರಿಕೆ
ಅಸಡ್ಡೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಗೊಣಗುಗಳು
ನಾನೆಂದಿಗೂ ಮಡಿಲ ಮಗುವಾಗಿ
ಉಳಿದದ್ದು ಅಚ್ಚರಿಯ ಮೇರು .
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚಿನ ನೀರ ಹನಿ
ತುಳುಕಿ ಬಿಸಿ ಆರುವ ಮುನ್ನ
ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ
ಯಾವುದೊ ಅನಾಥ ದಾರಿಗುಂಟ
ನಿನಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಿದೆಯೆ
ಹುಡುಕ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ
ನಿನ್ನ ಹೃದಯ ಸರಿತೂಗಬಲ್ಲವರ
ನೀ ಕೊಟ್ಟ ತುತ್ತು ತುಂಬಬಲ್ಲವರ .
ಎದೆ ಒಡೆಯುವಂತೆ ಕೂಗಿ ಹೇಳಲೆ
ಅಮ್ಮ, ಆ ಭಗವಂತನೂ ಕೂಡ
ಮಮತೆಯಲಿ ನಿನ್ನೆತ್ತರ ಏರಲಾರ
ನಿನ್ನ ತಾಳ್ಮೆಯ ತೂಕ ತೂಗಲಾರ
– ಅನಂತ ರಮೇಶ್
ಸೂಪರ್
ಭಾವಪೂರ್ಣ ಕವನ..ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. .
ಮನೋಜ್ಞ ಕವನ !
ತುಂಬಾ ಸೊಗಸಾಗಿ ಮೂಡಿ ಬಂದಿದೆ ಮನದಾಳದ ಭಾವನೆಗಳು.
ಮೆಚ್ಚಿದ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.