ಚಾರಣ
ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣಗಳೂ ವಿಲಕ್ಷಣ
ಹಾದು ಹೋಗುವ ದಾರಿ
ಸವೆದು ಕರಗುವ ಊರು–ಕೇರಿ
ಮರೆತು ಹೋಗುವ ನೋವಿನ ಬಾಣ
****
ಎಲ್ಲೋ ಯಾರೋ ತಂದಿಟ್ಟ ಬೇನೆ
ದುಃಖ ಸಂತೈಸಿ ಮತ್ತೆ ಮೆರವಣಿಗೆ
ಸುಖದ ತಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿ ಹುಸಿ–ನಗೆ ಹಗೆ
ಕಂಡೂ ಕಾಣದ ಅರ್ಥವಾಗದ ಪ್ರಶ್ನೆ
****
ಹುಡುಕುವ ಉತ್ತರ ತಾಳೆ ಹಾಕಿ
ಏನೋ ಹೇಗೋ ಸಾಧಿಸಿದಂತೆ
ಬಿಮ್ಮನೆ ಬೀಗಿ ಸಾಹಸಿಯಂತೆ
ಹಾರಿಸಿದ ಪತಾಕೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಾಕಿ
****
ಮತ್ತಾರೋ ಕಿತ್ತರು ನೆಟ್ಟ ಪತಾಕೆ
ಯಾರೋ ಬಂದು ಹತ್ತಿ ಇಳಿಯಲು
ನಾನು ಮಾತ್ರ ಅಚಲ ಯಾವಾಗಲೂ
ನೋವು–ಬೇವುಗಳ ಕೆಟ್ಟ ಸಂಕೇತಕೆ.
****
– ಅಶೋಕ್ . ಕೆ.ಜಿ. ಮಿಜಾರು
