ಸೂರ್ಯನು ಸುಡುತ್ತಿದ್ದನು,
ಅವನ ಹೃದಯ ತಣ್ಣಗಾಗಿಸಲು,
ನಾನೊಂದು ಕವನ ಗೀಚಿದೆ.
ಸೂರ್ಯನು ತಂಪಾಗುತ್ತಾ ಕೆಂಪಾಗಿ,
ಸರಿದನು ಮೋಡದ ಮರೆಗೆ
ಆ ವಿರಹವ ತಾಳದೆ,
ಅನುಭವದ ಹೆಣೆಯ ಹೆಣೆದು,
ಮುಸುಕಾದ ಮೋಡದಿ,
ಧರೆಗಿಳಿದು ಮಳೆಯಾಗಿ,
ಕವನವ ಬರೆದ ಕೈಗಳನು ಚುಂಬಿಸಿದವು,
ಆಹಾ! ಇವನೆಷ್ಟು ರಸಿಕಾ!
– ಸ್ನೇಹಾ ಪ್ರಸನ್ನ
Nice poem..sincere expressions..
ಧನ್ಯವಾದಗಳು
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ 🙂
ಚನ್ನಾಗಿದೆ…. ಒಳ್ಳೆಯ ಕಲ್ಪನೆ
ಚನ್ನಾಗಿ ಬರ್ದಿದ್ದಿರ ನೈಸ್ ….ಇಮ್ಯಾಜಿನೇಶನ್
ಕವಿತೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದ ಎಲ್ಲರಿಗು ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಇದರ ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಸುರಗಿಯ ಪಾಲಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಸುರಗಿಗೆ ಅನೇಕ ಧನ್ಯವಾದಗಳು..
ನವಿರಾದ ಭಾವಾಭಿಯಾಾನ