ಕನ್ನಡ ನನಗೆ ಅನ್ನ, ನನ್ನಂಥ ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿಗೂ;
ಆದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಲ್ಲ
ಇದು ಸುಡು-ವಾಸ್ತವ, ಏಕೆಂದರಿದು ಪ್ರಾ-ದೇಶಿಕ
ಇಂಗ್ಲಿಷಂತಲ್ಲ; ಅದು ಜಗತ್ತಿನ ಬೆಲ್ಲ !
ಕನ್ನಡ ನನ್ನ ಕರುಳು ಮತ್ತು ಹೃದಯದ ಭಾವ
ನಲ್ಲೆಗಿದ್ದಂತೆ ನಲ್ಲ; ವೀಣೆಯ ಸೊಲ್ಲ
ಏನು ಹೇಳಲೂ ಸಲೀಸು, ಹಬೆಯಾಡುವ ಅನ್ನ
ತುಪ್ಪದ ಜೊತೆ ತಿಳಿಸಾರು ಕಲೆಸು !
ಕನ್ನಡ ಸಹಸ್ರಾರು ವರುಷಗಳ ಪ್ರಾಚೀನ ಚಿನ್ನ
ಹಾಗಂತ ಸುಮ್ಮನೆ ಬಡಬಡಿಸುವುದಲ್ಲ;
ಈ ಕಾಲಕೆ, ವಿಜ್ಞಾನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಕೆ ನುಡಿಯನ್ನ
ಹದಗೊಳಿಸಿ ಬೆಳೆಸು, ನೀನಾಗ ರನ್ನ ಚೆನ್ನ !
ಕನ್ನಡ ಬರೀ ಭಾಷೆಯಲ್ಲ, ತಾಯಿ-ನೀರು-ಬೆಂಕಿ
ಮರೆತರೆ ಜೀವಂತ ಸಾವು, ಆತ್ಮಕೇ ನೋವು.
ವಿಶ್ವವೇ ನಿನ್ನ ಮನೆ, ಅದರಲಿ ಕನ್ನಡ ದೇವರಕೋಣೆ
ನಮಿಸು, ನಲಿಸು, ಕಲಿಸು, ‘ಸರಿ-ಘಮ’ ನುಡಿಸು !!
– ಡಾ. ಹೆಚ್‌ ಎನ್‌ ಮಂಜುರಾಜ್
ವಾವ್..ಬಹಳ ಆಪ್ತವಾದ..ಸಮಯೋಚಿತ ಕವನ ಕಳಿಸಿ ರುವ ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ನಮನ ಸಾರ್.
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಮೇಡಂ,
ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದುತ್ಸಾಹದೈಶ್ವರ್ಯ
ಊ ಊ ಊ ಊ ಊ ಕನ್ನಡದ ಕೈಂಕರ್ಯ
ನಮಗೆಲ್ಲ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯ !!
ನಮನಗಳು, ಮಂಜುರಾಜ್
ಸುಂದರ ಕವನ
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಮೇಡಂ…….
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಮೂಡಿ ಬಂದಿದೆ ಸಾರ್
ಧನ್ಯವಾದ ಸರ್
ಕನ್ನಡದ ಆಪ್ತತೆಯು, ನಮ್ಮ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಭಾವದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ ; ಒಪ್ಪಿ , ನೆಡೆಯುವಂತೆ ಹುರಿದುಂಬಿಸುತ್ತಿದೆ, ನಿಮ್ಮ ಕವನ
ಧನ್ಯವಾದ ಮೇಡಂ
ಕನ್ನಡಮ್ಮನಿಗೆ ನಮಿಸಿ ನಲಿದ ಸೊಗಸಾದ ಕವನ
ಹೌದು ! ಧನ್ಯವಾದ ಮೇಡಂ
ಕವನ ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಕನ್ನಡದ ಪರಿಮಳದಿಂದ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿಸುವಂತೆ ಘಮಘಮಿಸುತ್ತಿದೆ ಸರ್.
ಧನ್ಯವಾದ ಮೇಡಂ
ಕನ್ನಡದ ಕವನ ಘಮಷಘಮ ಎನ್ನುತ್ತಿದೆ
ಹೌದೇ ! ಧನ್ಯವಾದ ಮೇಡಂ