ವಿಶ್ವ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ದಿನ

ನಮ್ಮ ಮನೆಯು ಮಂಗಳೂರು ಹೆಂಚಿನಿಂದ ಕಟ್ಟಿದ ಎತ್ತರವಾದ  , ತೆರೆದ ಪಡಸಾಲೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಗುಬ್ಬಿ ಗೂಡೊಂದು ಸೂರುಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಂಜಾನೆ ನೇಸರನ ಆಗಮನದೊಟ್ಟಿಗೆ ಗುಬ್ಬಿಗಳ ಚಿಂವ್ ಚಿಂವ್ ದನಿ ಮುದವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವುಗಳಿಗೆ ಪಡಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಧಾನ್ಯದ ಚೀಲಗಳು ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗುವಂತಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೊರಗೆ ಚೆಲ್ಲಿದ ಕಾಳುಗಳೇ ಸಾಕಲ್ಲವೇ ಆ ಪುಟ್ಟ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಲು. ಆಸೆ , ದುರಾಸೆಗಳನ್ನು ಮನುಜನಿಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಿರುವ ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಅಲ್ಲವೇ? (ಸಾಕು ಎನ್ನಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿರುವುದು ಮನುಷ್ಯ ತಿನ್ನುವ ಅನ್ನಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ . ಅದನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಇನ್ನಾವುದಕ್ಕೂ ತೃಪ್ತನಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ !)

ಇರಲಿ ಅದೇನೆ ಆದರೂ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಒಡನಾಟವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ  ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಗಳು ಕ್ರಮೇಣ ಮರೆಯಾಗಿ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿದ್ದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಷಯ. ಕಾರಣ ನಾವೇ ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯದ ಅರಿವು ನಮಗೂ ಇದೆ. ಅನ್ಯಗ್ರಹದ  ಜೀವಿಗಳ ಕಡೆಗೆ  ಚಿತ್ತ ನೆಟ್ಟ  ಮಾನವನಿಗೆ ತಾನಿರುವ ಗ್ರಹದ ಜೀವಿಗಳ ಉಳಿವಿಗಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಲೇಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೆ ತಾನೇ?

ಈಗಿನ ಆಧುನಿಕತೆಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಮನೆಗಳು ಬದಲಾಗಿವೆ. ಗುಬ್ಬಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಗುಬ್ಬಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಗೂಡೂ ಇಲ್ಲ. ಆಗ ಕಾಗಕ್ಕ, ಗುಬ್ಬಕ್ಕ ಎನ್ನುವ ಕಥೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದ್ದವು.ನಮ್ಮ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಮೆರುಗು ಕೊಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿಯರು ರಾತ್ರಿಯ ತಿಂಗಳ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕಥೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈಗಿನ ಕಾರ್ಟೂನ್ ಕಥೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಭಿನ್ನ ಮತ್ತು ಆಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿದ್ದವು. ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಗುಬ್ಬಿಗಳನ್ನು ಫೋಟೋದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿ  ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸುವಂತಾಗಿದೆ. ಇನ್ನಾದರೂ ಇರುವ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸೋಣ. ಅವುಗಳಿಗೆ ಹಿಡಿಯಷ್ಟು ಅಕ್ಕಿ ಚೆಲ್ಲಿ ಅಂಗಳದ ಆಶ್ರಯ ನೀಡೋಣ. ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಸದಸ್ಯತ್ವವನ್ನು ಕಾಯ್ದಿರಿಸೋಣ. ಅವುಗಳಿಗಾಗಿ ತಾರಸಿಯಲ್ಲಿ ನೀರೋ , ಧಾನ್ಯವೋ ಇಟ್ಟು ಸ್ವಾಗತಿಸೋಣ. ವಿಶ್ವ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ದಿನದಂದು ಅವುಗಳ ಉಳಿವಿಗಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡೋಣ . ಏನಂತೀರಿ ನೀವು?

-ಸರಿತಾ ಮಧು ,  ನಾಗೇನಹಳ್ಳಿ