ನಾನು ಬದುಕಲೋ ಬೇಡವೊ ಎನ್ನುವ
ಗಾಢ ವಿಷಾದದ ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ
ಮತ್ತು ಚರ್ಮ ಸೀಳಿ ಮೈಯೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿ
ನನ್ನ ಹಸಿಮಾಂಸವ ಸುಡುತ್ತಿರುವೀ!
ಬಿಸಿಲ ಧಗೆಯಲ್ಲಿ
ಕೂತಿರುವಾಗ
ನಿನ್ನ ಮುಖ ಮಾತ್ರ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತೆ
ಹಸಿದ ಹಸುಗೂಸಿಗದರ ತಾಯ ಮುಖ ನೆನಪಾದಂತೆ
–
ಸುಮ್ಮನೇ ಬಿಳಿಗೋಡೆಯ ನಿಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ
ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ರಾಚಿದ ಬಿಸಿಲ ಝಳದೊಳಗೆಲ್ಲಾದರು
ನಿನ್ನ ಚಿತ್ರ ಮೂಡಬಹುದೆಂಬ
ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ
ಕಾಯುತ್ತೇನೆ ಹಾಗೇನೆ
ನಾನು ಬದುಕಲೋ ಬೇಡವೋ
ಎನ್ನುವ ದ್ವಂದ್ವದ ಹೆಣಬಾರವ ಹೊತ್ತು ತಲೆಯೊಳಗೆ
–
ಹಾಗೆ ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಮುಗಿದು
ಸಂಜೆ ತೆರೆದು ಮತ್ತದೂ
ಮರೆಯಾಗಿ ಕವಿಯುತ್ತದೆ ಇರುಳು
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕವಿದ ಕಾರ್ಮೋಡದಂತೆ
ಅಂತಿರುಳ ಏಕಾಂಗಿತನದಲ್ಲೂ
ಅಸೆಯೊಂದು ಉಳಿದಿರುತ್ತೆ
ಕತ್ತಲೆಯಲೆಯೊಳಗೆ ಸುಳಿಯುವ ಮಿಂಚು ಹುಳದ
ಬೆಳಕಲ್ಲಾದರು ಕಾಣಬಹುದೇನೊ ನಿನ್ನ ಮುಖವೆಂದು
–
ಹೀಗೆ ಇರುವಾಗಲೇ ಬೆಳಕು ಹರಿಯುತ್ತದೆ
ನಾನು ಮಾತ್ರ ಗಾಢವಿಷಾದದ
ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ಮುಖವೊಡ್ಡಿ ಕೂತಿದ್ದೇನೆ
ನಾನು ಬದುಕಲೋ ಬೇಡವೋ ಎನುವ ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ
ನಿಂತು ನಡು ನೀರಲ್ಲಿ!
.
– ಕು.ಸ.ಮಧುಸೂದನ ನಾಯರ್
