ನನ್ನ ಮಾತೇ ನನಗೆ
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅರ್ಥವಾಗಲ್ಲ
ಅದಕ್ಕೆ ಹುಡುಕುವೇ
ಖಾಲಿಪುಟವನ್ನ ಬಿಡುವಿದ್ದಾಗೆಲ್ಲ
ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು
ಪ್ರಶಂಸೆಗಾಗಿ ಬರೆಯುವನು ನಾನಲ್ಲ
ಬರಹವೇ ನನ್ನುಸಿರು
ಅದು ಇರುವವರೆಗೂ ನಿಲ್ಲಿಸಲ್ಲ
ನವಜಾತ ಶಿಶುವಿನಂತೇ
ಜೀವನದ ಪೂರ್ಣಪಾಠ ಅರಿತಿಲ್ಲ
ತುಂತುರು ಮಳೆಹನಿಯಂತೇ
ಮನಸು ಲೇಖನಿಯನ್ನ ಬಿಡಲ್ಲ
ಅನುಭವದ ಪರದೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡ
ಸುಖ-ದುಃಖಗಳನ್ನ ಮರೆತಿಲ್ಲ
ಮನದ ಖಜಾನೆಯಲ್ಲಡಗಿವೆ
ಅವೆಲ್ಲವೂ ನನ್ನಜೊತೆ ಮಣ್ಣಾಗಬಾರದಲ್ಲ
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ತೋಚಿದನ್ನ ಗೀಚುವೆ
ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಗರ್ವದಿಂದಲ್ಲ
ನಾನಳಿದರೂ ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳ
ತೂಗುಸೇತುವೆಗೆಂದೂ ಸಾವಿಲ್ಲ.
– ಅಶೋಕ.ಜಿ.ಕಮತಗಿ, ಬೆಳಗಾವಿ
ಕವನ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ