ಶವಸ೦ಸ್ಕಾರಕ್ಕೊಂದು ಪೆಟ್ಟಿಗೆ

.

ಶವವನ್ನು   ಸುಡುವ  ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣ   1 ಅಡಿ ಆಳ ಮತ್ತು 8 ರಿಂದ 9 ಅಡಿ ಉದ್ದದ   ಹೊಂಡವನ್ನು  ತೆಗೆದು ಆ ಹೊಂಡದಲ್ಲಿ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಮತ್ತು  ಅಗತ್ಯವಿರುವಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ  ಗೆರಟೆಗಳನ್ನು (ಉರುವಲು) ಹರಡಿ  ಅದರ  2 ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನಿಟ್ಟು  ಆ ಕಲ್ಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಕಬ್ಬಿಣದ ಉದ್ದ ಸರಳುಗಳನ್ನು, ಉದ್ದ ಸರಳುಗಳ ಚಡಿ (ಪಡ)ಗಳ  ಮೇಲೆ ಅಡ್ಡ  ಸರಳುಗಳನ್ನು  ಜೋಡಿಸುವುದಾಗಿದೆ.  ಎತ್ತರಿಸಲಷ್ಟೇ  ಕಲ್ಲಿನ  ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ. (ಸರಳಿನ  ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನಿಟ್ಟರೆ   ಗಾಳಿಯಾಡಲು ಎಡೆ  ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆ  ಕಾರಣದಿಂದ   ಶವವು   ಸರಿಯಾಗಿ ದಹನವಾಗದೇ  ಇರಬಹುದು) ಅದರ  ಮೇಲೆ ಅಂತ್ಯೇಷ್ಟಿಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ  ಸಿದ್ದಗೊಂಡ  ಶವ.  ಈ  ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ,ಚಿತೆಯ  ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲದೆ ಬೆಂಕಿ  ಹಚ್ಚಬಹುದು . ನಾನು  ಇದನ್ನು  ಇದೇ  ಮೊತ್ತ ಮೊದಲು  ಕಂಡಿರುವುದು. ಇದು  ಕಾಸರಗೋಡು  ಜಿಲ್ಲೆಯ ಪೈವಳಿಕೆ  ಪಂಚಾಯತಿನ  ಬಾಯಾರು  ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ . ಇತರ ಪಂಚಾಯತು  ಪ್ರದೇಶದ  ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲೂ  ಈ  ಸಾಧನದ  ಬಳಕೆ  ಇದೆಯಂತೆ. ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯಲ್ಲೂ   ಊರವರೇ  ವಂತಿಗೆ  ಸೇರಿಸಿ ಮಾಡಿದ ಶ್ಲಾಘನೀಯ  ವ್ಯವಸ್ಥೆ .

ಮಾವಿನ ಮರ ಕಡಿದು  ಕಾಷ್ಠಕ್ಕೆ  ಸಾಗಿಸುವ  ಕೂಲಿಯಾಳುಗಳ  ಶ್ರಮ ,  ಜೀವಂತ ಮರದ ಉಳಿತಾಯ , ಸಮಯದ ಉಳಿತಾಯ , ವಿಳಂಬವಿಲ್ಲದೆ  ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ,  ಮಳೆ ಬಂದರೆ  ಕಾಷ್ಠದ  ಬೆಂಕಿ ಆರಿಹೋಗದಂತೆ    ಚಪ್ಪರದ  ಆವಶ್ಯಕತೆ  ಇಲ್ಲದಿರುವುದು  ಇವೆಲ್ಲಾ  ಈ  ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ  ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದಾದ  ಅನುಕೂಲತೆಗಳು . ಧರ್ಮ ಕಾಷ್ಠವೆಂದು  ನೆರೆದವರೆಲ್ಲ   ಗವಾಕ್ಷಿಯ  ಮೂಲಕ  ಚಿಕ್ಕ,ಚಿಕ್ಕ   ಮಾವಿನ  ಗೆಲ್ಲುಗಳನ್ನು  ಹಾಕುವ  ಅನುಕೂಲತೆಯಿದ್ದು  , ಇದು   ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ  ಪೂರಕವಾಗುವಂತೆಯು ಇದೆ . ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ  ಕಾಷ್ಠ ತಯಾರಿಸುವಲ್ಲಿ  ನುರಿತವರ  ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುತ್ತದೆ .  ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ  ಅರ್ಧ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ  ಶವ  ಜಾರಿ ಬೀಳುವೆ  ಸಾಧ್ಯತೆ ಇರುವುದು  . ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ  ಕಾಷ್ಠದ  ಶಾಖದಿಂದಾಗಿ  ಮತ್ತೆ  ಅದನ್ನು  ಮೇಲೇರಿಸುವುದು  ಕಷ್ಟಕರ ವಾಗುವುದು . ಈ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ  ಮುಚ್ಚಳದ  ಸೌಲಭ್ಯವಿರುವುದರಿಂದ  ಇದಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷ  ನೈಪುಣ್ಯದ  ಆವಷ್ಯಕತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ .