Author: Vasundhara, K.M, kmvasundhara.14@gmail.com

ಹಸಿರೆಲೆ ಒಡಲಲಿ ಚೈತನ್ಯದ ಹುಡುಗಾಟ.. ನೆಲಕ್ಕುದುರಿದ ಒಣತರಗೆಲೆಯದು ಚರಪರ ನರಳಾಟ ಒಂದೇ ಬೇರು ಒಂದೇ ಬಳ್ಳಿಗೆ ಉಸಿರಾಗಿತ್ತು ಒಂದೇ ರವಿಯ ಅದೇ ಕಿರಣಕೆ ಹಸಿರಾಗಿತ್ತು ಚಿಗಿತ ಚಿಗುರು ತೊಟ್ಟು ಕಳಚಿ ಹಣ್ಣೆಲೆಯಾಯ್ತು ಬಿಗಿತ ಮರೆತು ನೆಲಕೆ ಉದುರಿ ಗೊಬ್ಬರವಾಯ್ತು ಉದುರಿ ಬಿದ್ದ ಎಲೆಯ ರಸವನು ಬೇರು ಹೀರಿತು...

ನಿಮಗೆಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳು? -ಇಬ್ಬರು ಗಂಡೋ ಹೆಣ್ಣೋ? -ಎರಡೂ ಸಣ್ಣವಿರಬೇಕು ? -ಹೌದು ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹಾಗೆಯೇ. ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ? -ಎಂದರೆ! ಓದು ಕೆಲಸ ಮದುವೆ? -ಮದುವೆ ಇಲ್ಲ. ಏಕೆ? ವಯಸ್ಸೆಷ್ಟು? -ಮಗನಿಗೆ 30, ಮಗಳಿಗೆ 28 ಮದುವೆ ಏಕಿಲ್ಲ? -ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲ! ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು ತುಂಬಿತೆಂದಿರಿ? -ಹೌದು. ಮಗನಿಗೂ 30. ಮಗಳಿಗೆ...

ಅಲೆಗಳ ಓಟವ ಎಣಿಸೀ ಗುಣಿಸೀ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುವ ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ ತನ್ನದೇ ಎದೆ ಬಡಿತದ ದನಿ ಇಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿದ್ದು ಯಾವಾಗೆಂದು ಅವನ ಬಳಿ ನಿಂತಾಗ ಲೆಕ್ಕ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.. ಸಿಕ್ಕ ಅವಕಾಶದಲಿ ಅಂಗೈ ರೇಖೆಯ ಮೇಲೆ ದಾರಿ ತೋರಿ ನಾಳೆ ಈ ಹಾದಿಯಲಿ ನಡೆಯೋಣ ಎಂದವನ ಪಿಸುಮಾತು ಆ...

ಯಾವ ಬೇಗುದಿಯಲೋ ಅದಾವ ಸಂತಸದಲೋ ಯಾರೋ ಹೊಸೆದ ಬತ್ತಿಗಳಿಗೆ ನಾನಿಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಯ ಕಿಡಿಯನಿತ್ತೆ. ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯಿತೋ ಜ್ವಾಲೆ ಬೆಳಗಿ ತೋರಿತೋ ದೀಪ ಆದರೀ ಕ್ಷಣಕೆ ಅದನು ಕಾಣಲಾರೆ.. ಯಾರದೋ ಹಣೆಬೆವರು ಯಾವುದೋ ಹನಿ ನೀರು; ನೆನೆದ ನೆಲಕೆ ಬಿದ್ದ ಬೀಜ- ನೂರು ಬುತ್ತಿ; ಉಂಡು ಚೆಲ್ಲಿದ ಅನ್ನ...

ಆಜಾನು ಸುಪ್ರಭಾತ ಕೇಳಿ ಎದ್ದೇಳಿ ಏಳಿ ಎಂದು ಜನರನ್ನೂ ತನ್ನನ್ನೂ ಎಚ್ಚರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನನ್ನ ದೇವರೆಂದೂ ಮಲಗಿಲ್ಲ. ಹಾಲು ಮಜ್ಜನ, ತೀರ್ಥ ನೈವೇದ್ಯ ಉಪಚಾರ ಪಡೆದು; ಘಳಿಗೆ ನೋಡಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯಲು ನನ್ನ ದೇವರೆಂದೂ ಗುಡಿಯ ಮೂರ್ತಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಧೂಪ ದೀಪ ಮಂಗಳಾರತಿಗೆ ಪ್ರಸನ್ನವಾಗಿ ಸಾಲುನಿಂತ ಭಕ್ತಗಣ ಪರಿವಾರಕೆ ದರ್ಶನ...

‘ ಕಾದ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಭೋರ್ಗರೆದು ವಿಫಲವಾದ ಮಳೆ ಹನಿಗಳ ನೆನೆದು ವೃಥಾ ಕಳೆದ ಗಡಿಯಾರದ ಮುಳ್ಳುಗಳ ಚಲನೆಯ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣಗಳ ನೆನೆದು ಸೊಗಸು ನೋಟ ಕಾಣದ ಇಂಪು ದನಿಯ ಕೇಳದ ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ನೆನೆದು ಒಂದು ಹಿತವನು ಆಡದಿದ್ದ ನಾಲಗೆಯ ಬೀಸು ನುಡಿಗಳ ನೆನೆದು ಸರಿ ದಾರಿಯಲಿ...

. ಸಾವು ಹೊಸ್ತಿಲ ಕದ ಬಡಿದಾಗ ಅದು ಹೇಗೆ ತಯಾರಿಲ್ಲದ ನಾನು ಎದ್ದು ಹೋಗಿಬಿಡುವುದು ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಂದೊಮ್ಮೆ ನೋಡು ಸಾವೇ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಳುವೆ ಇವೆ.. ಮಕ್ಕಳಿವೆ, ಮನೆಯಿದೆ, ಗಂಡನಾದಿ ಬಳಗವಿದೆ ಹೇಗೆ ಬರಲಿ ನಿನ್ನೊಡನೆಂದು ಕೇಳಿಕೊಳಲೇ ಹೀಗೆಂದು ಕೇಳಿ ನೋಡಲೇ ಸಾವಿಗೇನಂತೆ ನಿತ್ಯ ಸಮಾರಾಧನೆ- ದಾಸೋಹ. ಹುಟ್ಟೆಂಬುದು...

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ನೂರಲ್ಲಿ ನವಿಲುಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವ ಸುದ್ದಿಗೆ ಸಂಭ್ರಮಿಸುವುದೋ ವಿಷಾದಿಸುವುದೋ ತಿಳಿಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಬುದ್ಧಿಗೆ. ನವಿಲುಗಳು ಸರಿ, ನವಿಲಿನಾಹಾರ ಹಾವು- ಹುಳು- ಉಪ್ಪಟೆಗಳೂ ಹೆಚ್ಚಾದುವೇ ಹೇಗೆ..? ಈಗ ಹೇಳಿ, ಚೆಂದ ಕುಣಿತ, ಕಣ್ಮನ ತಣಿತಕೆ ನವಿಲುಗಳಿರಲಿ ಎನ್ನುವುದೇ ಹೇಗೆ..! ಇದಾಗದೇ ಕಂಡೂ ಕಂಡೂ ವಿಷ ಕುಕ್ಕುವ ಹಾವಿಗೇ ಕೊಡಪಾನ ಹಾಲೆರದ...

ನಾನು ತಪಸ್ವಿನಿಯಲ್ಲ, ನಿಶ್ಚಿಂತ ಮೌನದ ಧ್ಯಾನಕೆ ನನಗೆ ವ್ಯವಧಾನವಿಲ್ಲ. ಬೆಳಗು ಬೈಗೆನದೆ ಗಡಿಯಾರದೊಡನೆ ಓಡುವ ನನಗೆ ಸಮಯವೆಲ್ಲಿ?! ಕಾಲನೇ ನನ್ನ ಕಾದಲ, ಮಿಸುಕಾಡಲು ಬಿಡದೆ ನನ್ನ ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ಬಂಧಿಸಿರುವ-ನಲ್ಲ..! ಅರೆಗಳಿಗೆಯೂ ಮರೆತೂ ಮೈಮರೆತು ನಿಲಲಾಗದು, ಗೆಲುವಿನತ್ತಲಿರುವ ಪಯಣ ನಿಲಿಸಲಾಗದು.. ನನ್ನ ಧ್ಯಾನವೂ ಈಗ ಕಾಲನೊಟ್ಟಿಗಿನ ಒಲವಿನ ಪಯಣ;...

ಒಂದು ಸುಸ್ತಾದ ಇರುಳು ಶಪಥ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಇನ್ನಾಗದು ನನಗೆಂದು… ಮುನ್ನಿನಂತೆ ಗಾಣದ ಎತ್ತಾಗಲು. ಮತ್ತೆ ಮಾರನೆಯ ಅನವರತ ಗಡಿಬಿಡಿಗೆ ಮೈಗೊಟ್ಟು, ಮನ ಕೆಟ್ಟು ಸ್ವಸ್ಥವಿಲ್ಲದೆ ಬಾಳುಗೆಡಲು, ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಈ ದುಡಿಮೆ, ಎಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯದ ರಾಮಾಯಣ-ಭಾರತವೇ ಆಗಿರುವಾಗಲೂ; ಅಂತೂ ಯಾವ ಪಾತ್ರ ಧರಿಸಲೂ ನನಗೆ ಇಚ್ಛೆಯಾಗದು. ಮುಂದೇನು.? ಮತ್ತೇನು.? ಇನ್ನೇನು.? ಎಂಬ ನಿತ್ಯ...